Hani bir dakikalık saygı duruşları var ya;gidenler,hayatını feda edenler için yaptığımız.Benzerini kendi hayatımız için yapmalıyız bazen .1 dakikalık içten ağlama duruşları gibi. Dolunca bir şeyler gözlere bastırınca dört yandan endişeler,mutsuzluk,gün batarsa birden,kararırsa etraf işte o anda.Mümkünse yalnızken.Yitirilen insanlar,söylenen kötü sözler,ayrılan yollar,dağılan arkadaşlıklar,pişmanlıklar,hatalar,kaçırılan fırsatlar,sapılan yanlış yönler,değişen mevsimler,saatin şaşmaz hareketleri,unutulan şemsiyeler,düşürülen eldivedenler,sararan yapraklar ve kendine duyulan öfke,hayata duyulan hınç için ağlamak.Arınmak için belki biraz.İnsan olduğunu hissetmek için bir kez -unutmuşken-tozlanmış masumiyeti temizlemek için arada bir ağlamak...Tuzlu,sıcak.
1 fikrim var:
çok güzel olmuş...
Yorum Gönder