İyi geceler...
Şu anda uykusu kaçmış ve yarın sabahın köründe işe gideceği aklına geldikçe çıldırma eşiğine gelen bir genç kızın dramıyla karşı karşıyasınız.
Fark ettim ki şu zamana kadar bir gıdım ilerleyememişim. Üniversite yıllarından sonra hayatımda bir durağanlık başladı. Bunalıyorum. İşini sevmek de önemli bence ve ben artık gerçekten bu işten nefret ettiğime karar verdim. Başta sadece para için katlanmalısın dedim kendi kendime ama o bile motive etmiyor beni bu ara. Bir şeyler ters, olmayınca olmuyor işte. Kim memnun ki işinden olabilir veya şımarıklık ettiğimi düşünen yakın çevremden insanlar da olabilir. Daralıyorum, her şey üzerime üzerime geliyor.Aşk, iş, çevre.... kökten bir değişime ihtiyacım var. Mutsuzum. Sadece..mutsuzum. Veya şımarık, doyumsuz bir gerzeğim..yoruma açık bırakıyorum..
Bugün seçtiğim müzikler:
Placebo - Sleeping With Ghosts http://www.youtube.com/watch?v=noMrs6Q1RpM&feature=related
Depeche Mode - Dream On http://www.youtube.com/watch?v=YDAXl05rJNQ&ob=av2e
p.s. bahh hele.. mal bebeler(a.k.k.+e.ç.k.) istediniz diye yazdım işte.. mutlu musunuz haaaah mutlu musunuz :p
3 fikrim var:
Bence bu işini sevme iş yerindeki arkadaşlarla çok bağlantılı. Bir yıl boyunca aynı senin durumundadım. Peki ne oldu? İnsanlar değişmiyor, bense başka bir iş bulamadığıma göre artık fazla takmamaya karar verdim. Olumlu yanlarını görmeye başladım; haftasonu evdeyim, maaşımı zamanında alıyorum, sigortam maaşım ne ise onun bedelinden yatıyor gibi.. Kafaya taktıkça çekilmiyor ve insanlar bana nasıl davranıyorsa bende onlara öyle davranıyorum artık. Karakterime uymuyor ama malesef benim için şimdilik başka alternatif yok:(
Bienvenidos mu querida:)) cok sevindim:))
evet tully doğru söylüyorsun. bir de insanın yaşı ilerledikçe eski deli cesareti kalmıyor sanırım. ayakları daha bir yere sağlam bassın istiyor. yine de bir şansımı deneyeceğim. becerebilirsem durumdan haberdar ederim :)
Yorum Gönder